مناسب بودن برای سرویس دهی یا Fitness For Service (FFS)

مناسب بودن برای سرویس دهی یا (FFS)  یک روش مطمئن و تایید شده برای تصمیم گیری در مورد ادامه سرویس دهی یک قطعه یا یک تجهیز می باشد. ارزیابی مناسب بودن برای سرویس دهی (FFS) ابزاری مناسب جهت یکپارچگی ساختاری و امکان افزایش عمر تجهیزات، همراستا با در نظر گرفتن ایمنی و کاهش هزینه است. اجرا و استقرار سیستم (FFS) در صنعت (از جمله در صنعت نفت، گاز و پتروشیمی و دیگر صنایع)، می تواند باعث افزایش عمر مفید و کاهش هزینه‌های تعمیر و تعویض تجهیزات کارکرده و عدم تعویض زود هنگام تجهیز کارآمد می شود.  

 دلایل استفاده از FSS

1.  تعیین عمر باقیمانده تجهیزات آسیب دیده
2.  اطمینان از ایمنی تجهیزات پس از عمر طراحی آنها
3.  اثبات استحکام کافی نمونه با وجود نقص .
4. افزایش فاصله های زمانی بازرسی .
5.  کاهش زمان از کارافتادگی و خارج از سرویسی تجهیزات .
6.  رفع نواقص و معایب جزئی قبل از نیاز به تعمیرات کلی.
7.  جلوگیری از افزایش اثرات عیوب و نواقص و توسعه آن در کل مجموعه.
8. کاهش تعمیرات غیر ضروری و صرفه جویی در نیروی کار .

کاربردهای FSS

• مخازن ذخیره ، مخازن تحت فشار
• لوله ها و سیستم پایپینگ و ایستگاه های فشار و شیرهای اطمینان
• مبدل های گرمایی و برج های تقطیر
• دیگ های بخار و لوله ی متصل به دیگ های بخار
• پمپ ها ، کمپرسور و توربین ها

استاندارد اصلی (FFS)

استاندارد API 579-1/ASME FFS-1 اصلی ترین و مهمترین استاندارد بین المللی در زمینه FFS است که دستورالعمل هایی را برای ارزیابی مناسب بودن برای سرویس دهی (FFS) تجهیزات صنعتی ، پالایشگاه و پتروشیمی و صنایع نفت و گاز ارائه می دهد.
API 579 در سال 2000 توسط انستیتو نفت آمریکا برای انجام ارزیابی های مناسب بودن برای سرویس دهی منتشر شد. اگرچه این استاندارد مخصوص صنایع پالایش و پتروشیمی تدوین شده بود اما کاربردی گسترده در سایر صنایع در مورد ارزیابی مخازن تحت فشار، مخازن ذخیره و سیستم لوله کشی نیز پیدا کرد.

 فرآیند ارزیابی FFS

ارزیابی FFS شامل هماهنگی بین چندین بخش مهندسی یک واحد است:
آنالیز تنش: این بخش عبارتست از یک تخمین مناسب از تنش وارد شده به قطعه یا سازه ، برای ارزیابی یکپارچگی مکانیکی تجهیز و عمر باقیمانده آن.

مهندسی مواد : این بخش مستلزم درک از عملکرد متریال های مختلف تحت محیط های متفاوت، دما و سطح تنش تجهیز، برای اطمینان از عملکرد مطمئن و قابل اطمینان است.

آزمون های غیرمخرب : پیش از ارزیابی نیاز است تا عیوب تشخیص داده شده و از نظر ابعادی اندازه گیری شوند.

خوردگی: داشتن درک درست و تخصص کافی از مکانیزم‌های تخریب که می تواند منجر به تخریب شوند، برای ارزیابی FFS ضروری است.

شرایط سرویس دهی : مشورت و هماهنگی با پرسنل عملیاتی یکی از الزامات تشخیص پارامترهای تاثیرگذار (مانند دما و فشار) در ارزیابی های FFS می باشد .

مکانیک شکستگی : از این حوزه برای بررسی و ارزیابی ترک و عیوب صفحه ای استفاده می شود.

آمار و احتمال : از این مورد برای آنالیز اطلاعات و ارزیابی ریسک های احتمالی استفاده می شود.
ازنقطه نظر پیچیدگی، دستورالعمل های ارزیابی مناسب بودن برای سرویس دهی می توانند در محدوده ای از ارزیابی های ساده تا مدلسازی های سطح بالای کامپیوتری و آنالیز المان محدود و دینامیک سیالات محاسباتی (CFD) را در بر گیرند.

سطوح ارزیابی FFS شامل سه سطح است :

 سطح 1 : سطح ارزیابی پایه است که شامل محاسبات دستی است .

سطح 2 : این سطح از ارزیابی پیچیده تر از سطح 1 است و باید فقط توسط مهندسین مسلط به استاندارد API/ASME انجام شود. بسیاری از محاسبات سطح دو میتوانند همراه با محاسبات کامپیوتری باشند. این سطح نیازمند اطلاعات دقیق تر و جزئی تر است .

سطح 3 : این سطح پیچیده ترین سطح ارزیابی است. ارزیابی سطح سه شامل شبیه سازی کامپیوتری و آنالیز المان محدود (FEA) یا داینامیک کامپیوتری سیال (CFD) می باشد.

دستورالعمل کلی FFS برای انواع نقص ها شامل 8 مرحله است:

مرحله 1: مشخص کردن نقص و مکانیسم تخریب
مرحله 2: جمع آوری دیتا
مرحله 3:کاربردها و محدودیتهای دستورالعملهای ارزیابی FFS
مرحله 4: تکنیکهای ارزیابی و معیارهای پذیرش  (ارزیابی سطح 1و 3و 2)
مرحله 5: تعیین عمر باقیمانده
مرحله 6: اقدامات اصلاحی
مرحله 7 پایش و مانیتورینگ حین سرویس
مرحله 8:بایگانی

اگر نتایج ارزیابی مناسب بودن برای سرویس دهی ، نشان دهد که یک قطعه برای شرایط عملیاتی فعلی مناسب میباشد ،آن قطعه میتواند با چنین شرایطی به سرویس دهی خود ادامه دهد.

برگرفته از؛ وب سایتParsoctan