شکل زیر نشان میدهد که چگونه در ابتدا تصور میشد که با افزایش عمر تجهیزات احتمال خرابی آنها نیز افزایش مییابد. آگاهی بیشتر درباره خرابیهای زود هنگام باعث شد تا در نسل دوم اعتقاد فراگیری به اهمیت منحنی وانی شکل ایجاد شود.
با این حال، تحقیقات نسل سوم نشان داد که نه یک یا دو، بلکه شش الگوی خرابی وجود دارد.
در نسل چهارم، تمرکز هنوز بر تشخیص شش الگوی خرابی است، اما بیشتر در مورد حذف خرابیها. در این نسل سوالات و بیشتر تمرکز بر روی انسجام طراحی، رویههای تضمین تولید، فرآیندهای ایمنی و نگهداشت است. در نسل چهارمِ نگهداشت، دیگر نمیتوان از خرابیها چشم پوشی کرد و تجهیزات از همان ابتدا باید با استانداردهای قابل قبول کار کنند. شناخت ویژگیهای خرابی در تدوین استراتژیهای مدیریت ریسک، به ویژه استراتژیهای نگهداشت پیشبینانه و پیشگیرانه ضروری است. تأثیر این روش بر بهینهسازی استراتژیهای نگهداشت هنوز هم دست کم گرفته و برداشتهای اشتباه از آن صورت میگیرد.
برگرفته از کتاب؛ RCM3™: Risk-Based Reliability Centered Maintenance